Bron: Vaticannews.va

Groet van Paus Franciscus ter gelegenheid van de inhuldiging van het “Faith Pavillion” in de Expo City bij de klimaatconferentie COP28 Dubai

03.12.2023, voorgelezen door kardinaal-staatssecretaris Pietro Parolin. Vertaald door Michael Buijkx.

Excellentie, mijnheer de secretaris-generaal, beste broeders en zusters!

Ik wil graag Dr. Ahmad Al-Tayyeb bedanken, grootimam van Al-Azhar, die me heeft verzekerd van zijn verbondenheid; de Moslimraad van Ouderen die ik een jaar geleden heb ontmoet; het Milieuprogramma van de Verenigde Naties; en alle partners die dit geloofspaviljoen mede hebben georganiseerd en mogelijk gemaakt. Het is de eerste in zijn soort in het hart van een COP (conference of parties: wereldkimaattop), en het laat zien dat alle oprechte religieuze overtuigingen een bron zijn van zowel ontmoeting als van actie.

Ontmoeting en de functie van religie

Op de eerste plaats: ontmoeting. Het is belangrijk om onszelf, los van al onze verschillen, te zien als broeders en zusters in de een menselijke familie. Om onszelf en de wereld er als gelovigen aan te herinneren dat wij, als mensen die tijdelijk verblijven op deze aarde, de plicht hebben om samen ons gemeenschappelijk huis te beschermen. Religies, als stemmen van het geweten voor de mensheid, herinneren ons eraan dat we zelf ‘eindige’/beperkte wezens zijn, met een behoefte aan het oneindige. Want we zijn inderdaad sterfelijk, we hebben onze grenzen, en het beschermen van het leven houdt ook in dat we ons verzetten tegen de roofzuchtige illusie van almacht die onze planeet verwoest. Dat onverzadigbare verlangen naar macht welt op wanneer we onszelf beschouwen als heer en meesters van de wereld, wanneer we leven alsof God niet bestaat en als gevolg daarvan ten prooi vallen aan dingen die voorbijgaan.

Gastvrije religies

In plaats van de technologie onder de knie te krijgen, laten we ons zelf door de technologie overheersen. We worden dan zelf louter handelswaar, ongevoelig, niet in staat tot verdriet en mededogen, in onszelf gekeerd. En door de rug toe te keren naar moreel en verstandig oordeel en handelen, vernietigen we de bronnen van het leven zelf. Daarom is het probleem van klimaatverandering ook een religieus probleem: de wortels ervan liggen in de veronderstelling van het wezen dat het in zijn eigen onderhoud kan voorzien. Maar “zonder de Schepper verdwijnt het schepsel” (Gaudium et Spes, 36). Moge dit paviljoen op zijn beurt een plaats van ontmoeting worden. Mogen religies altijd “gastvrije ruimtes” zijn die getuigen van onze behoefte aan het transcendente, die spreken van broederschap, respect en wederzijdse zorg, en die weigeren op enigerlei wijze het mishandelen van de schepping te rechtvaardigen (cf. Document over menselijke broederschap voor wereldvrede en samenleven, Abu Dhabi, 4 februari 2019).

Levensstijl en bezinning

Dit brengt ons bij het andere centrale thema van dit paviljoen en eigenlijk van alle religieuze overtuigingen: actie. We moeten dringend actie ondernemen in het belang van het milieu. Het is niet voldoende om alleen de uitgaven te verhogen: we moeten onze manier van leven veranderen. En we moeten allen brengen tot een sobere levensstijl in broederlijke verbondenheid.

Dit is een essentiële verplichting voor religies, die geroepen zijn om contemplatie (beschouwende stijl van leven) te onderwijzen, aangezien de schepping niet alleen een ecosysteem is om te behouden, maar ook een geschenk om te omarmen. Een wereld die arm is aan contemplatie zal een wereld zijn die vervuild is van ziel; een wereld die zowel mensen zal blijven weggooien als afval zal blijven produceren. Een wereld die geen gebed kent, zal veel woorden spreken, maar zal, verstoken van mededogen en tranen, leven van een materialisme gemaakt van geld en wapens.

Laat de vrede in je hart groot zijn

We erkennen de mate waarin vrede en het rentmeesterschap van de schepping van elkaar afhankelijk zijn. Voor onze ogen kunnen we zien hoe oorlogen en conflicten het milieu schaden en naties verdelen, waardoor een gemeenschappelijke inzet om wordt belemmerd om gezamenlijke problemen aan te pakken zoals het beschermen van de planeet. Een huis is alleen leefbaar als er een klimaat van vrede heerst. Zo is het ook met onze aarde: haar bodem lijkt haar stem te voegen bij de stem van de kinderen en de armen die naar de hemel schreeuwen en smeken om vrede! Ook het handhaven van vrede is een taak voor de religies. Laat er in dit opzicht geen tegenstrijdigheid zijn. Laat onze daden niet in tegenspraak zijn met de woorden die we spreken; Laten we niet alleen spreken over vrede, maar stelling nemen tegen degenen die beweren gelovigen te zijn, maar intussen haat aanwakkeren en zich niet verzetten tegen geweld. Hier denk ik aan de woorden van Franciscus van Assisi: “Als je vrede verkondigt met je lippen, zorg er dan voor dat er een grotere vrede is in je hart.” (De legende van de drie metgezellen, XIV, 5: FF1469). Broeders en zusters, moge de Allerhoogste ons hart zegenen, zodat wij samen bouwers van de vrede en behoeders van de schepping mogen zijn. Dank u wel.”

https://press.vatican.va/content/salastampa/en/bollettino/pubblico/2023/12/03/231203a.html

https://youtu.be/OYpqF0z_ZUM?feature=shared&t=172  (Mgr Parolin leest voor in Dubai)

https://youtu.be/Zhmkx3dKGOQ?feature=shared  (Paus leest voor in videoboodschap)