Fragiele bloesem van de perzik en het frisse groen van de najaarsframboos

Lente: teken van levenskracht

Door Matty van Leijenhorst

In onze tuin laten diverse planten overduidelijk zien dat het weer lente is. Kleine blaadjes aan de wilg (wat voor mij een teken is dat ik hem hoognodig moet knotten). Roze bloemetjes aan de perzik: zal dit jaar er voor het eerst een perzikje aan groeien? Frisse groene blaadjes aan de framboos, waardoor ik vol vreugde uitkijk naar het moment dat mijn dochter blijft roepen dat ze er nog meer wil! 

Het zijn allemaal tekenen, waardoor we erop vertrouwen dat het warmer weer wordt en alle gewassen weer zullen gaan groeien. Maar meer nog is het voor mij een teken dat er hoop is voor de toekomst. In de winter lijkt het allemaal zo dor en uitgestorven. Maar als de temperatuur weer wat gaat stijgen, als ons hart toch weer wat ontdooit, dan komt toch alles weer tot leven. Hoe kil het in de samenleving soms ook is, er kan weer liefde gaan stromen en de bloemen kunnen weer tot bloei komen. Er zit zo veel levenskracht in de schepping!

Daarmee wil ik geen optimistische boodschap verspreiden van dat alles goedkomt, want er vallen wel degelijk slachtoffers tijdens de periode van kilheid. Diersoorten, insecten, mensen. De oorlogen en klimaatrampen liegen er niet om. Maar er is wel hoop op veerkracht, levenskracht. En hoop op de tijd dat Jezus alles over zal geven aan Zijn Vader. Dan zal God in alles zijn en over alles en iedereen regeren. Met al Zijn liefde voor Zijn schepping. En alles zal vol zijn van Zijn lichtende aanwezigheid. De bloemen, de vogels, de aarde de mensen: alles wat van Hem is. Dat doet mij glimlachen van hoop.

Hieronder een bijpassend gedeelte uit Laudato Si’.

Het Nieuwe Testament van de Bijbel gaat over Jezus die als mens op aarde leefde. En over de liefdevolle relatie die Hij heeft met de wereld. Maar het Nieuwe Testament laat Jezus ook zien als Opgestane en Verheerlijkte. Hoe Hij aanwezig is in heel de schepping en daar regeert. “God zelf wilde aanwezig zijn in Christus. Want Hij wilde via Zijn Zoon vrede brengen tussen de schepping en Zichzelf. Hij liet Hem voor ons sterven aan het kruis. Daardoor is het nu weer goed tussen God en alle wezens op aarde en in de hemel.” (Kolossen 1, 19-20).

Deze tekst doet ook denken aan het ‘einde van de tijd’, als de Zoon alles aan de Vader zal geven. Dan zal God alles in alles zijn (1 Korinthe 15,18). De schepselen zijn dan niet meer alleen een natuurlijke werkelijkheid. De Verrezene omgeeft alles dan op een mysterieuze manier en leidt het naar de bestemming van volheid. Jezus bewonderde met Zijn menselijke ogen de bloemen en de vogels. En dan zullen ze vol zijn met Zijn lichtgevende aanwezigheid.

(Vrije vertaling van Laudato Si’, paragraaf 100)